Schriefwärk uut de dialekthoek!Op disse stee kunt ulle onregelmaoteg schriefwärk van de leedn zien staon. Wie begint met gedichn van Henk Dijkslag.Iej komp alleent
En iej gaot alleent.
't Komm gif bliejschap.
't Gaon gif verdriet.
Mâr 't belangriekste is,
Wat hej der van emâk!
Naodâj kwamm,
En veurdâj gungn.
Een kiend in de wiege
Een stien op een graf
Dât is 't lèèvm
As de golvm op 't strand
As de wolkn in de wind
'n Komm en gaon
Versmöltn in de tied.
Der vleug een vlinder bie ons in de hof
Gunk van bloeme naor bloeme
Op weg naor de rèègnbaoge
De hof is noe leug en kael
Mâr wuule blief oe herinnern
Aw de kleurn van de rèègnbaoge ziet.
't Dunne dreugien brak.
't Dreugien tussn lèèvm en dood.
Wat blif is herinnering
An 't lèèvm waw saemm elèèf heb
In goeje en slechte tiedn
Gistern waaj der nog
Stun iej in de hof
Tussn bluujnde bloemm.
Vannach bi-j egaon.
Versteuvm as een blad in de wind.
De grèèns tussn lèèvm en dood
Was ien zuch.
De herinnering blif
An 't lèèvm waw saemm elèèf heb
En wak vaste wil holln.
Veur mien bi-j niet dood.
Want ik praote met oe
Ak alleent met oe bin.
Ie waern zo teer en zo zâchte.
Een stukkien wiereg jonk lèèvm.
In ien keer waaj dood.
Zo mâr, zonder dâw der ârg in haddn
Waorumme, dât weet gieniene.
Oew huuln en keuveln zuw niet meer heurn.
En oew rammelaer lig doelloos op de kaste.
Wat blif, dât is verdriet.
Mâr ok herinnering an een tíed
van liefde en gelukkeg ween.
Vandaege kreek berich
Dâj der gistern niet meer waern.
En vandaege begint de herinneringn
An de dinge diew saemm belèèf heb
En diek vaste wil holln
Umdâw ze nooit weer belèèf.
Henk Dijkslag
Heerde
 Terug naar vorige pagina
|
